De logica van een crisis?

Ik ken het zelf. In situaties waarvan ik erg schrik komt er van alles naarboven… emoties, afweer en andere reactiepatronen, maar opmerkelijk genoeg ook zaken die -als we er beter naar kijken– ook opzienbarend en bijzonder zijn…!

Bij hevige schrik beschrijven mensen het vaak dat het lijkt of ze naar zichzelf als in een film kijken. Of ook dat het heel stil werd . Of dat ze zichzelf leeg voelden, zonder gedachten. Dat ze hun gewone oriëntatie kwijt waren en dat het lang kon duren voor ze weer het gevoel hadden te zijn geland in hun gewone wereld. Als dat al gebeurde.

Binnen de context van de DSM, het formele handboek van de psychiatrie, wordt dit als een shockreactie beschreven. Binnen een geheel andere context echter, lichten deze ervaringen een tipje van de sluier op van wonderbaarlijke ontdekkingen en mogelijkheden in onszelf. Ervaringen als hierboven beschreven, kwam ik tot mijn verbazing tegen in een context waar ik me eerlijk gezegd nogal tegen afzette omdat ik het nogal zweverig vond. Tot ik moest toegeven dat ik de beschrijvingen die ik in meditatie- en bewustzijnswerk vond, herkende. Endat dit, waarvoor mensen jarenlang op een kussentje zitten om het te ervaren, in mij vanzelf was gebeurd in momenten van heftige schrik. Toen ik leerde ervaringen als leegte, zonder gedachten zijn en stil te, met bewustzijn in mezelf waar te nemen, herkende ik het, met terugwerkende kracht. Uit een periode waarin ik toen nog geen woorden had voor de ervaringen die me overkwamen. In een flits kon ik de logica zien, van hoe we ons identificeren met onze persoonlijkheid, met ons ego.

Tot we – vaak in heftige situaties – zulke ervaringen krijgen. En begrijpen hoe angst en andere gevoelens van een schrikreactie, vooral toeslaan omdat je deze ervaringen niet kunt plaatsen. Hoe en waarom we situaties als een crisis ervaren in ons ‘oude’ perspectief, en hoe en waarom het ons vanuit dit ruimere perspectief juist heel nieuwe dingen in onszelf toont. Hoe meer ik dit andere perspectief liet indalen, hoe meer ik kon zien welke geheel nieuwe perspectieven dit biedt aan onszelf, en de wereld.

Ik vond het in eerste instantie zweverig allemaal, omdat ik de ervaring niet had, noch de kennis, het inzicht en begrip. Inmiddels weet ik dat het tegengestelde waar is. Dit bewustzijnsproces is juist heel scherp, heel analytisch, heel precies en zorgvuldig. Je onbewuste aannames over jezelf en de wereld, en je projecties op de ander en de wereld worden helder. Dit inzicht in een diepere waarheid in ons, wordt wel verbeeld als een zwaard dat door onze aannames en vooronderstellingen heen snijdt. Waardoor het beeldje met zwaard dat me -tot mijn verbazing- aantrok tussen vele spirituele beelden in Azië, opeens betekenis kreeg.